W przypadku tlenoterapii domowej można rozważać dwa źródła tlenu: butla z tlenem bądź koncentrator tlenu.

Butla z tlenem medycznym wymaga regularnego uzupełniania bądź wymiany. Częstotliwość takich zabiegów jest uzależniona od objętości butli i ilości podawanego tlenu. Butla stwarza również potencjalne ryzyko np.: eksplozji bądź pożaru wskutek jej rozszczelnienia. Zaletą butli jest to, że jej działanie nie jest uzależnione od dostaw prądu elektrycznego oraz możliwość podawania tlenu w dużych dawkach, do kilkunastu litrów na minutę. Ilości te mają jednak zastosowania przede wszystkim w ratownictwie medycznym.

Koncentratory tlenu nie wymagają uzupełnienia zapasu gazu i mogą działać w sposób ciągły. Pozwalają na podawanie tlenu w ilościach do 5 l/m – czyli takich, jakie mają zastosowanie w tlenoterapii domowej. Ich wadą jest jednak to, że wymagają prądu i bez niego nie funkcjonują. Mimo to, ze względu na pozostałe zalety stanowią one najczęstsze źródło tlenu w terapii domowej.